Çoğumuz başladığımız şeyin sonuna kadar gitmemiz gerektiğini düşünüyor.
Bir işe mi başladın, sonuna kadar gideceksin.
Bir ilişkiye mi başladın, sonuna kadar gideceksin.
Bir projeye mi başladın, sonuna kadar gideceksin.
Zihnimiz de bir şeylerin yarım kalmasını sevmiyor. Örneğin, yarım kalmış hikayeler zihni çok yorar, insan sürekli zihninde o hikayenin sonunu yazar; hem de farklı farklı sonlarla.
Yarım kalan şeylerin bazıları da insana acı verir. Hayatının baharında kaybettiklerimiz, yaşanmamış bir hikayedir.
Anlatmak istediğim, bu türden hayatın akışı içinde olan ve elimizden de bir şey gelmeyen yarım kalmış şeyler değil; daha çok başlayıp da başında, yarısında ya da sonuna kadar götürüp, ama son anda bıraktığımız şeyler.
Bugün düşündüm: "Başlayıp ne de çok yarım bıraktığım proje var", dedim kendi kendime. Zihnimde şöyle bir tararken bu, bana biraz suçluluk duygusu da hissettirdi ve yine kendi kendime: "Şu işi bitirseydim, şunu da final hale getirseydim ne olurdu?" diye düşünmeye başladım. Yaklaşık bir on dakika düşündükten sonra –ki bu gayet uzun bir süredir– "Her şeyin de bitmesi gerekmez," dedim.
Bir işe başladın, bir süre vakit harcadın, baktın ki işte bir gelecek yok, buna devam etmek mi lazım?
Bir sohbete başladın, baktın ki ne anlattığını anlıyor ne de onun dediğini sen anlıyorsun, buna devam etmek mi lazım? Belli ki farklı telden çalıyorsunuz.
Bilgisayarım, yarım bıraktığım müzik alt yapıları ile dolu. Bu benim hobim. Şanslıyım ki ticari projelerimde yarım bıraktığım proje sayısı çok çok az. Her işi öyle ya da böyle final edip kapatmışım.
Bizi küçük yaşta tembel olmamamız ve kolay pes etmememiz için "vaz geçme, başladığın işi bitir," diye eğitiyorlar ama burada bir eksik var: Kimse ne zaman ve nerede bırakmamız gerektiğini öğretmiyor.
Piyanoya başladın, biraz da ilerledin ama bir şeyler seni itiyor. Diğer yandan gitarı da hem dinlemeyi seviyorsun hem de ilgini celbediyor, sonuna kadar o piyanoda virtüöz olacağım diye zorlamak mı lazım, yoksa "Bende müzik yeteneği varmış ama piyano yerine akustik gitarı daha ilgi çekici buluyorum," deyip asıl ilgi odağına mı vakit harcamak lazım? Bence, yeteneğin olduğunu keşfettiğin şeyde ilgini çeken şeyle başarılı olursun. Diğeri hem acı verir hem de zorlama olur.
Hayat zorlamaya gelmez. Ben, olması gerekenin kolayca olması gerektiğine inanıyorum.
Zorla güzellik olmaz, olmuyorsa zorlama, bir ölüyü çok yıkarsan ya *surtursun ya *ıçırtırsın gibi memleketimizde bir dolu söz var.
Bu nedenle, yarım bıraktıkları ile ilgili insan, pişmanlık ve suçluluk duymadan önce neden onu yarım bıraktığını iyi düşünmeli. Yoksa gereksiz yere kendi kendini kırbaçlayıp, kendine kızmanın ne alemi var?
Amacın iyi bir müzik yapmaksa, içine sinmemiş onlarca yarım bıraktığın proje olabilir. Amacın iyi bir iş yapmaksa, kenara ittiğin onlarca yarım bıraktığın iş olabilir. Amacına yürüdüğün sürece, neyi nasıl bıraktığını çok düşünmemek lazım.
Körü körüne de yürümemek lazım, amacına yürürken bir gelişme, ışık görüyor ve bu yolda kazanç sağlıyorsan amacına devam et, görmüyorsan amacını da bırak kendine başka bir amaç bul.
Yarım kalmış projeleri, işleri ve hatta ilişkileri yalnızca eksiklik değil, fırsat olarak görmek, özellikle yaratıcı ve dinamik bir kariyer yapısı inşa etmek isteyenler için faydalı olur.
Her işi sonuna kadar götürmek zorunda değiliz. Stratejik düşünmeli ve kaynaklarımızı, enerjimizi, aklımızı ve en önemlisi zamanımızı en iyi şekilde kullanarak ilerlemeliyiz.
...Diye düşündüm kendi kendime.
